مقدمه: سالمندی میتواند منجر به کاهش عملکرد قلبی و افزایش استرس اکسیداتیو در قلب گردد که منجر به پیری سلولی از طریق اختلال عملکرد میتوکندریایی میشود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات آنتیاکسیدانی تمرین تناوبی شدید و مصرف جنستئین در بافت قلب موشهای صحرایی سالمند بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی ماده 18 تا 24 ماهه نژاد اسپراگداولی انتخاب و در پنج گروه 6 سری شامل گروه 1 HIIT، گروه 2 جنستئین، گروه 3 HIIT همراه با مصرف جنستئین، گروه 4 کنترل سالم و گروه 5 شم قرار گرفتند. در مدت 8 هفته گروههای 2 و 3 روزانه به میزان 60 mg/kg از وزن بدن جنستئین حلشده در DMSO و همچنین گره 5 روزانه 60 mg/kg از وزن بدن DMSO بهصورت داخل صفاقی دریافت میکردند همچنین گروههای 1 و 3 به میزان 3 جلسه در هفته روی نوارگردان میدویدند. جهت تجزیهوتحلیل یافتهها از آزمونهای آماری شاپیروویلک، t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: HIIT اثر معنیداری بر افزایش GPx و MDA داشت (05/0>P)، Ge منجر به کاهش معنیدار SOD شد (05/0>P)؛ با این وجود HIIT همراه با Ge اثرات تعاملی بر بهبود SOD، GPx و MDA نداشت (05/0<P). بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد سیستم اکسیدان آنتیاکسیدانی به شدت تمرین و دوز مکمل دهی جنستئین وابسته است. لذا HIIT همراه با Ge با دوز موردمطالعه در تحقیق حاضر دارای اثر تعاملی بر سیستم اکسیدان-آنتیاکسیدانی در قلب موشهای صحرایی سالمند نیست. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |