مقدمه: اختلال در عملکرد میتوکندری با بیماریهایی مانند چاقی، سرطان و دیابت نوع دو مرتبط است. تمرینات ورزشی در بهبود آسیب میتوکندریایی و استرس اکسیداتیو نقش دارد. لذا، هدف این مطالعه بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا روی برخی شاخص های میتوفاژی بافت کبدی شامل: BNIP3 و NIXرتهای دیابتی نوع دو می باشد. مواد و روش ها: 30 سر رت نر ویستار سه ماهه با دامنه وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در سه گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C)، کنترل دیابتی (D) و دیابتی + تمرین (D+T) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن با شدت 90-85% سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهلۀ دو دقیقهای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته بود. برای تعیین تغییرات بیان پروتئین های BNIP3و NIX در بافت کبد رتها از روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: دیابت موجب افزایش غیر معنی دار پروتئینهای (166/0 =P) BNIP3 و (140/0 =P) NIX گردید. تغییرات NIX در گروه دیابتی تمرین کرده در حدود 57 درصد کمتر از گروه کنترل دیابتی و در مقایسه با آن معنی دار بود (033/0=P). در حالیکه BNIP3 با وجود کاهش 37 درصدی، تغییر معنی داری نداشت (247/0 =P). بحث و نتیجه گیری: هشت هفته تمرین تناوبی شدید باعث کاهش قابل توجه در بیان برخی پروتئینهای دخیل در میتوفاژی در گروه تمرینی شده است. با اینحال، اظهار نظر قطعی در رابطه با این شاخصها و نحوۀ تأثیرپذیری آنها از شرایط مختلف منوط به انجام تحقیقات بیشتری میباشد. |
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |