دوره 26، شماره 4 - ( 8-1403 )
جلد 26 شماره 4 صفحات 91-79 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Garavandpour F, Valipour Dehnou V, Eslami R. Studying GLUT5 protein levels in response to diabetes and endurance training in the EDL muscle of mice. yafte 2024; 26 (4) :79-91
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-3764-fa.html
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-3764-fa.html
گراوندپور فرخنده، ولی پور ده نو وحید، اسلامی رسول. بررسی سطوح پروتئین GLUT5 در پاسخ به دیابت و تمرین استقامتی در عضله EDL موش‌ها. مجله علمی پژوهشی یافته. 1403; 26 (4) :79-91
گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران & گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران
چکیده: (746 مشاهده)
| مقدمه: دیابت نوع دو شایعترین بیماری مزمن است که مقاومت به انسولین و اختلال در سازوکارهای انتقال غشایی گلوکز از ویژگیهای بارز آن است. نشان داده شده که پروتئینهای GLUT5 و AS160 در این سازوکار نقش دارند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی بر میزان پروتئینهای GLUT5، AS160 و مقاومت به انسولین در عضله EDL موشهای دارای دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: 30 سر موش آزمایشگاهی نر بالغ بهشیوه تصادفی در 3 گروه کنترل (C)، دیابت (D) و دیابتتمرین (DT) قرار گرفتند. القای دیابت به وسیله تزریق استرپتوزوتوسین (35 میلیگرم/کیلوگرم) و تغذیه پر چرب انجام شد. تمرین استقامتی شامل پنج جلسه دویدن روی نوارگردان در هر هفته و به مدت 8 هفته بود. استخراج عضله EDL نمونه ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام شد. برای سنجش پروتئینها از روش الایزا استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی‌داری بین مقادیر GLUT5 تمام گروهها وجود نداشت (94/0P=). اما، مقادیر AS160 همه گروهها از گروه C کمتر بود (001/0P=). همچنین، مقادیر AS160 گروه DT به طور معنی‌داری از گروه D بیشتر بود (001/0P=). همچنین، بین GLUT5 و AS160 همبستگی معنی‌داری وجود نداشت (02/0r=، 94/0P=). بحث و نتیجه گیری: تمرین استقامتی با جبران سازوکارهای مخرب دیابت باعث کاهش هایپرگلیسمی و بیش بیانی سطوح پروتئینی AS160 در عضله EDL میشود، اما تأثیری بر مقادیر پروتئین GLUT5 ندارد. بنابراین، به نظر میرسد تمرین استقامتی از طریق سازوکارهایی به جز افزایش GLUT5 مانند تغییر در AS160 در تعدیل اثرات مخرب بیماری دیابت در عضلات اسکلتی نقش داشته باشد. |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
