چکیده: (19373 مشاهده)
مقدمه : مننژیت باکتریال هنوز به عنوان یکی از خطرناکترین بیماری های عفونی شناخته شده است که در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، با عوارض و تلفات زیادی همراه خواهد بود. هدف از این مطالعه، بررسی شایع ترین عوامل باکتریایی مننژیت کودکان زیر ده سال و تعیین مقاومت دارویی باکتری های جدا شده در مراجعین به بیمارستان های آموزشی شهر همدان بود.
مواد و روشها: در طی دوسال (از خرداد ماه سال 77 لغایت اردیبهشت سال 79) تعداد 582 کودک مشکوک به مننژیت از نظر کشت مایع نخاع، توزیع سنی، جنسی، فصلی و نتایج آنتی بیوگرام مورد بررسی قرار گرفتند.اطلاعات ضروری بیماران در پرسشنامه تنطیمی درج و سپس توسط نرم افزار آماری Epi-6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. گونه های میکروبی با روشهای بیوشیمیایی و سرولوژیک شناسایی شدند. برای آزمایش آنتی بیوگرام نیز از روش دیسک دیفیوژن کربی-بائر استفاده شد.
یافته ها : از مجموع 582 کودک زیر ده سال مشکوک به مننژیت تنها 46 کودک (9/7%) دارای کشت مثبت باکتریایی بودند که از این تعدد 9/58% باکتریهای گرم مثبت و 1/41% باکتریهای گرم منفی جدا شد. شایع ترین باکتریهای جدا شده عبارت بودند از: استرپتوکوک پنومونیه 9/23% ، استافیلوکوک اورئوس 1/13%، اشریشیا کلی 9/10%، نایسریا مننژیتیدیس و پسودوموناس آئروژینوزا هرکدام 5/6%. بیشترین میزان بروز عفونت (3/28%) در کودکان با گروه سنی 2 -0ساله (3/28%) ، جنس مذکر (4/54%) و در فصل پائیز (7/43%) بود. در مورد نتایج آنتی بیوگرام از هشت آنتی بیوتیک تست شد، موثرترین آنتی بیوتیک برای هر دو گروه باکتری گرم مثبت و منفی جدا شده از بیماران، سفتی زوکسیم، کانامایسین و جنتامایسین بود؛ اما نسبت به آموکسی سیلین، آمپی سیلین و کلرامفنیکل مقاومت نسبتا" بالایی وجود داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه، می توان چنین نتیجه گیری نمود که باکتری های گرم مثبت بویژه استرپتوکوک پنومونیه و استافیلوکوک اورئوس از عوامل اصلی ایجاد کننده مننژیت باکتریال کودکان منطقه مورد بررسی بشمار میآیند. اکثر گونه ها نسبت به آنتی بیوتیک های رایج مانند آموکسی سیلین، آمپی سیلین و کلرامفنیکل مقاومت نسبتا" بالایی داشتند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1391/10/18 | پذیرش: 1400/7/21 | انتشار: 1382/10/25